Geschiedenis 

De osteopathie heeft zijn naamt ontleend aan de woorden osteon en pathos. Osteon is Grieks voor bot of weefsel, pathos voor ziekte of gevoel. Samen maakt dit voelen aan bot of weefsels.
Osteopathie is ruim een eeuw geleden ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew T. Still (1828-1917).
Hij combineerde zijn medische kennis met eigen, nieuwe inzichten. Zo’n inzicht was destijds dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid.
Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opsporen. Met specifieke handelingen herstelde hij die beweeglijkheid, om zo een genezend effect op het lichaam uit te oefenen. Deze behandelwijze was toen revolutionair.
In 1891 stichtte Still 'The American School of Osteopathy'. Dat was het startsein voor een verdere ontwikkeling van de osteopathie. In de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk is osteopathie inmiddels een erkende vorm van gezondheidszorg geworden.
In Nederland is deze vorm van geneeskunde nog relatief jong: de eerste osteopaten vestigden zich in 1985 in Nederland. In 1987 is de Nederlandse Vereniging voor Osteopathie opgericht, gevolgd door het Nederlands Register voor Osteopathie in 1989.
De laatste tien jaar raakt osteopathie ook in Nederland steeds meer bekend. Op dit moment wordt in Nederland osteopathie door zorgverzekeraars nog gezien als een alternatieve behandelwijze.
De Nederlandse Vereniging voor Osteopaten maakt zich hard voor de erkenning van osteopathie als reguliere geneeskunde in Nederland. Binnenkort wordt het Nederlandse Register voor Osteopathie bijgeschreven in het keurmerkregister van VWS.